မီဒီယံအစြဲလမ္း…..။။
ပထမဆံုုး သိပ္ေၾကြစရာေကာင္းတဲ့ လက္ရာတခ်ိဳျနဲ့ မိတ္ဆက္ေပးပါမယ္။ ဒါကေတာ့ အသံုုးျပဳပစ`စည္း…. (မက္တီးရီးယယ္)ကိစကိုုေျပာလိုု့အေကာင္းဆံုုးပါပဲ။
ေရာဘတ္ေလာင္ဂိုု…။ နယူးေယာ့ရဲ႕အႏုုပညာရပ္ကြက္ ျပခန္းေတြရာခ်ီရွိတဲ့ ခ်ယ္ဆီးဧရိယာမွာ တခ်ိန္ထဲ ျပခန္းႏွစ္ခုုတျပိဳင္ထဲျပေနတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာပါ…နာမည္အေတာ္ၾကီးတယ္၊ လက္ရာကလည္း အံ့မခန္းပါပဲ။ သူေရးတာက ခဲမႈန့္ပန္းခ်ီပါ (ခ်ာကိုု) ေပါ့ေလ။ အဲလိုုေျပာလိုုက္ေတာ့ နဲနဲအထင္ေသးမသြားဘူးလား….ဟားဟား။ မေသးနဲ့ဗ်ိဳ…ေသသြားႏိုုင္တယ္ လက္ရာနဲ့ တင္ျပပံုုက၊ ဒီလိုု….ပထမျပခန္းမွာ ၀င္၀င္လိုုက္ခ်င္း…ဒီကူးနင္းပန္းခ်ီကားၾကီးျမင္ရသဗ်…ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ အျဖဴအမဲၾကီး…ဟင္ဘာလဲေပါ့…ေနာက္ေတာ့အထဲ၀င္လိုုက္တာ…ဂ်က္ဆင္ပိုုးေလာ့…ဂ်က္စပါဂြ်န္…ေရာဇန္ဘာ့ခ္…ရိန္းဟာဒ္..မာ့ရိုု့ကိုု…စေတးလ္…နယူးမင္း…စသူတိုု့ရဲ႕ လက္ရာေတြအကုုန္ေတြ႕ရသဗ်…. လံုုး၀မဴရင္းအရြယ္အတိုုင္း မူရင္းအရသာ…ထပ္ပိုုေဆာင္းတဲ့အရသာက အဲဒီ (ခ်ာကိုု) မီးေသြးမႈန့္ေတြပါပဲ။ ဒီမွာတင္ လက္ဖ်ားခါသြားတယ္…
အေတြးထဲလဲ…မူရင္းကိုုထပ္တူကုူးခ်ျခင္း….မီဒီယံအသံုုးျပဳပံုု… တစ္စံုုတစ္ခုုကိုုဆုုပ္ကိုုင္ထားေသာ္လည္း…ေပးတဲ့အရသာ…အေၾကာင္းရာနဲ့တင္ျပပံုုမွာစၾကၤ၀ဠာလာက္ခ်ဲ႕ထြင္ႏိုုင္တာကိုု ေျပာခ်င္တာ။ ဒီေနရာမွာ သူ့ျပပြဲေခါင္းစဥ္က (ဂန္းဂ္ေအာ့ဖ္ေကာ့စမိုုစ္)ပါ ရိုုးရိုုးဒဲ့ပဲျပန္ရရင္ေတာ့ စၾကၤ၀ဠာဂိုုဏ္း (အုုပ္စုု)ေနမွာ ေပါ့ဗ်ာ…(ဆရာၾကီးေတြေျပာသလိုု မွားရင္ျပင္ေပးပါေပါ့)။ မူရင္း(ေအဘီအီးအိတ္ထ္)ဆရာၾကီးေတြဘယ္လိုုေရးခဲ့တယ္ဆိုုတာ ေလ့လာဖူးသူတိုုင္းသိၾကမွာပါ…အဲလိုုအမ်ိဳးမိ်ဳးဖီေလာ္ေတြ စိတ္ေတြနဲ့လုုပ္ခ်င္သလိုုလႊတ္လုုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ဒီနယူးေယာ့ဂိုုဏ္း သမိုုင္းမွတ္တိုုင္ေတြကိုု…သူကျပန္ေျပာျပတာ…ဘာသာစကားတစ္မ်ိဳးနဲ့ပါ…အေနထားတမ်ိဳးနဲ့ပါ။ ေနာက္ျပီး မီဒီယံတစ္ခုုဟာ…ဘယ္ေလာက္ထိခ်ဲ့ထြင္သံုုးႏိုုင္မလဲဆိုုတာရယ္….သူကြ်မ္းက်င္ပံုုကိုုျပခ်င္တာထက္…သမိုုင္းမွာရွိခဲ့တဲ့အရာဟာ…သမိုုင္းဆိုုပီးထားခဲ့ဖိုု့သင့္မသင့္၊ ေနာက္ပီး သူ့အရင္ ရွရီလဗိုုင္းတိုု့လိုု..မဴရင္းကိုု ဓာတ္ပံုုရိုုက္ပီး သူ့လက္ရာအျဖစ္တင္ျပတာေတြကိုု တျခားပံုုစံျပန္လုုပ္ျပတာ…စသည္ျဖင့္ စဥ္းစားပံုုေထာင့္စံုုျဖစ္လာစရာေတြရွိလာပါတယ္။
မီဒီယံခ်ေပးတဲ့အေႏွာင္ဖြဲ႕ကရုုန္းဖိုု႕…..။။
သူ႕အေၾကာင္းက ဒီမွာတင္မျပီးေသးပါ….ေနာက္တစ္လမ္းျပခန္းတစ္ခုုသူ႕ျပပြဲလဲေရာက္ေရာ….၀င္၀င္ခ်င္းျပခန္းထဲ ဂ်က္စပါဂြ်န္ရဲ့ အေမရိကန္အလံၾကီး ခ်ာကိုုပန္းပုုၾကီးတစ္ခုုအျဖစ္ ျပခန္းၾကမ္းျပင္ထဲ တစ္၀က္စိုုက္လိုု့..တည္ေဆာက္ထုုလုုပ္ထားတယ္…ျပပြဲေခါင္းစဥ္က ေနသိုု့ထိုုးထြက္ျခင္း...။သစ္ရယ္စတီးလ္သံဖရိန္ရယ္ေဆးရယ္ခ်ာကိုုမႈန့္ေတြတန္နဲ့ခ်ီျပီးသံုုးထားတဲ့ ဒီလက္ရာၾကီးက ေပ၃၀ ေပ၂၀အျမင့္ေလာက္ရွိပါတယ္ ပံုုမွာၾကည့္ပါ။ လံုုး၀ ဂ်က္စပါဂြ်န့္ေရးခ်က္ေတြ….အတိုုင္း ေဆးေတြေကာ္ေတြခ်ာကိုုမႈန့္ေတြဖုုထစ္ထြက္ေနတဲ့မ်က္နွာျပင္လုုပ္ခ်က္ေတြပါပါတယ္….။ ခဲမႈန့္ပန္ခ်ီအေၾကာင္းဒီေလာက္ရွည္ရွည္ေျပာေနရတာဘာေၾကာင့္လဲ ရိပ္မိေနေလာက္ပါျပီ။ ဒီေတာ့ ေနာက္တစ္ခန္း၀င္လိုုက္တာ…ေမ့ေျမာေလာက္စရာတစ္ခုုေတြ့ပါတယ္…ပံုုမွာၾကည့္ရင္ေတြ့မွာပါ…အိမ္ျဖဴေတာ္ျမင္းကြင္းက်ယ္ (ပါႏိုုရာမား) ခန္းလံုုးျပည့္ မီးမွိန္မွိန္ထဲ..အျဖဴနဲ့အနက္ထဲ…။ တကယ္ေတာ့ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ျပီး အဲေလာက္ခ်ဲ႕ထုုတ္ျပလဲရတာပဲ….ဒါေပမယ့္ ခ်ာကိုုကိုုျပထားတာ…ပံုုတူပြားေရးဆြဲျခင္းဘာသာစကားတစ္ခုုလိုု့ဆိုုႏိုုင္မွာပါ။
ဒီလိုုစဥ္းစားၾကညိ့ရေအာင္… ပန္းခ်ီတစ္ခုုဖန္တီးဖိုု့….အသံုုးျပဳခံအရာမ်ားရဲ႕ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈဟာ…သူေရြးတဲ့အေၾကာင္းရာေၾကာင့္ အေရးပါလာတာရွိသလိုု ေမွးမွိန္သြားတာလဲရွိမယ္။က်ေနာ့္အသူအဆအရ..သူဟာ ရိုုးရွင္းတဲ့မီဒီယံနဲ့ လက္ခံဆဲေဘာင္ေတြကိုု ေက်ာ္လြန္လုုပ္ျပျခင္းတစ္ခုုပဲျဖစ္တယ္….ျဒပ္မဲ့ဆရာၾကီးေတြရဲ႕ေရးခ်က္ကိုု အတိအက်တုုပလုုပ္ျပတာဟာ….ျဒပ္မဲ့မဟုုတ္တဲ့ ဟိုုက္ပါရီရယ္လစ္စတစ္ တင္ျပပံုုျဖစ္တယ္။ အိမ္ျဖဴေတာ္ရႈခင္းဓာတ္ပံုုၾကီး ျပန္ေရးျခင္းဟာ ကင္မရာထြက္အရုုပ္ရဲ႕ က႑ကိုု ပန္းခ်ီကတုုန့္ျပန္ပံုုတစ္ခုုျဖစ္တယ္….အထူးသျဖင့္ အစ္ဇင္ေတြျဖစ္တဲ့..အင္ပရက္ရွင္တိုု့ အိတ္စပရက္ရွင္တိုု့ စတာေတြကေနလြန္ေျမာက္ျခင္းျဖစ္တယ္။။ တဖန္ ေရးႏိုုင္တဲ့လက္စြမ္းကိုုျပတာလည္းမဟုုတ္…ပဲ အဲဒါေတြကေနေက်ာ္လြန္ျပီး….ေရြးတဲ့အေၾကာင္းရာေတြက ျပန္ေပးတဲ့ထပ္ဆင့္အရသာကိုု ျပျခင္းျဖစ္တယ္…ဥပမာ ျဒပ္မဲ့က (လူ႕စိတ္အေျချပဳ)..စုုတ္ခ်က္ၾကမ္းတမ္းေတြ ေဆးစက္စင္သြားတဲ့ထုုအရိပ္ေလးေတြ၊ ေနာက္ ဓာတ္ပံုုကိုုျပန္ကူးတဲ့လက္ရာမွာလည္း(သိပံနည္းပညာရဲ႕အလုုပ္)…ကင္မရာမွန္ဘီလူးက တစ္ေနရာကိုုဖိုုးကပ္ျဖတ္ထားေပမယ့္တခ်ိဳ့လႈပ္ရွားေနတဲ့သစ္ပင္လိုု က်န္တဲ့ရိႈတ္ျဖစ္သြားတာေလးေတြကိုု သူ႕အတိုုင္းျပန္ေျပာျပျခင္းမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ျဒပ္မဲ့ပန္းခ်ီကားအစစ္ၾကီးၾကည့္တာ၊ ဓာတ္ပံုုအစစ္ၾကီးခ်ဲ႕ထားတာကိုုၾကည့္တာနဲ့ ရလဒ္မတူပါဘူး။
ဒီေတာ့ ပန္းခ်ီလုုပ္ေနသူေတြအတြက္ နမူနာေကာင္းတစ္ခုျဖစ္မယ္လိုု့ ယူဆပါတယ္။ ဟိုုက္ပါရီရယ္လစ္ဟာ ဒီမွာလည္းေခတ္စားပါတယ္(အျခားဟိုုက္ပါပန္းခ်ီပြဲပံုုေလးေတြတင္လိုုက္ပါမယ္)…သူ႕မွာအႏုုပညာေခတ္ကိုု တန္ျပန္စိန္ေခၚခ်က္ေတြပါလိုု့ပါပဲ…အရင္.ျဒပ္မဲ့ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ့အီလာတဲ့ေခတ္ကိုု ျပန္ကယ္ထားတယ္ဆိုုရမွာပါ…ဒါေပမယ့္ ဟိုုက္ပါေတြမွာအျပိဳင္ဆိုုင္အရမ္းမ်ားပါတယ္။ ပံုုတစ္ခုုတူေအာင္ေရးတာဟာ အျခားလက္ခံဆဲ…အလွၾကည့္ခံစားရန္အျပင္ေပးတဲ့အျခားအရာေတြအမ်ားၾကီးရွိႏိုုင္ပါတယ္…အဲဒီအျခားအရာေတြက ကိုုယ့္ကိုုျပဌာန္းပါလိမ့္မယ္…ဒီကေန႕ဟိုုက္ပါရီရယ္လစ္တုူေအာင္ေရးႏိုုင္ၾကသူေတြမ်ားစြာထဲမွာ ေပါက္ထြက္လာပါလိမ့္မယ္။
(က်ေနာ့္ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုျပန္သိျမင္ခဲ့တာလိုု) ေရးေဆးမွာ ေရေပၚကိုုေဆးစက္ကေလးတင္လိုုက္လိုု႕ ျပန့္သြားတဲ့ေဆးဖြယ္ဖြယ္ေလးမ်ိဳး၊ ေရေဆးပါးပါးေလးေတြထပ္သုုတ္လိုု့ၾကည္ျပီးအေရာင္ထပ္ေလးေတြေရာေနတာမ်ိဳးစသျဖင့္ကိုု ဘာနဲ့မွမလဲႏိုုင္ပဲၾကိဳက္ေနတာ က်ေနာ္ဘာမွေျပာစရာမရွိပါ…လက္စြမ္းထက္လာလိုု့ လက္ရာမ်ားမ်ားထုုတ္တာလည္းေျပာစရာမရွိပါဘူး၊ လက္ရွိေခတ္အေျခေနကိုု ဘာေတြေျပာင္းလဲရိုုက္ခတ္ေအာင္လုုပ္ႏိုုင္မလဲဆိုုတာသာေျပာစရာရွိပါတယ္…။
ပန္းခ်ီေခတ္ကိုုဆက္လက္ထမ္းပိုုးသြားမယ့္ ဖ်က္လတ္တတ္ၾကြေနတဲ့မိတ္ေဆြရဲေဘာ္ေလးေတြ…ဘယ္လိုုမ်ိဳးကိုု စံအျဖစ္ေလ့လာႏိုုင္မလဲသာအေရးၾကီးပါတယ္...(နာမည္ၾကီးေခတ္ျပိဳင္လက္ရာေတြအတိုုင္းဆင္တူရိုုးမွားလိုုက္လုုပ္ဖိုု့ထက္ ကိုုယ့္အေၾကာင္းအရာကိုုယ္ပိုုင္ရွာဖိုု့..ေက်ာင္းေတြတကသိုုယ္ေတြမွာသင္ေစခ်င္ပါတယ္)…ႏိုုင္ငံျခားကအြန္လိုုင္းလင့္ခ့္ေတြမ်ားမ်ားေလ့လာႏိုုင္ေသာ္လည္း….အဲဒါႏိုုင္ငံျခားပဲ…ကိုုယ့္ေျမကိုုယ့္ေရကဒါမ်ိဳးမဟုုတ္ဘူးထင္ျမင္ေနၾကရင္လည္း…မဟုုတ္ေသးဘူးလိုု့ျမင္ပါတယ္….။
လြတ္လပ္စြာအခင္မင္မပ်က္ကြဲလြဲႏိုုင္ၾကပါေစေသာ္….။
(ဆက္ဦးမယ္)
(ေနာက္တစ္ပတ္မွာ…တရုုပ္ၾကီးအိုုက္ေ၀ေ၀ပြဲ အေတြ႕အၾကံဳေလးေတြေရးလိုုက္ပါမယ္….သူ႕ႏိုုင္ငံမွာ ႏိုုင္ငံေရးသမားေလာက္သာသိၾကေၾကာင္း အတူတူသြားၾကည့္တဲ့ တရုုတ္၊ တိုုင္၀မ္ မိတ္ေဆြေတြေတာင္ သူ့ကိုု ၾကိဳက္လွတယ္မဟုုတ္ေၾကာင္းေတြကအစေပါ့ေလ…) း)။
ေအာင္ျမတ္ေဌး
(ေမ ၁၁၊ ၂၀၁၄)
ပထမဆံုုး သိပ္ေၾကြစရာေကာင္းတဲ့ လက္ရာတခ်ိဳျနဲ့ မိတ္ဆက္ေပးပါမယ္။ ဒါကေတာ့ အသံုုးျပဳပစ`စည္း…. (မက္တီးရီးယယ္)ကိစကိုုေျပာလိုု့အေကာင္းဆံုုးပါပဲ။
ေရာဘတ္ေလာင္ဂိုု…။ နယူးေယာ့ရဲ႕အႏုုပညာရပ္ကြက္ ျပခန္းေတြရာခ်ီရွိတဲ့ ခ်ယ္ဆီးဧရိယာမွာ တခ်ိန္ထဲ ျပခန္းႏွစ္ခုုတျပိဳင္ထဲျပေနတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာပါ…နာမည္အေတာ္ၾကီးတယ္၊ လက္ရာကလည္း အံ့မခန္းပါပဲ။ သူေရးတာက ခဲမႈန့္ပန္းခ်ီပါ (ခ်ာကိုု) ေပါ့ေလ။ အဲလိုုေျပာလိုုက္ေတာ့ နဲနဲအထင္ေသးမသြားဘူးလား….ဟားဟား။ မေသးနဲ့ဗ်ိဳ…ေသသြားႏိုုင္တယ္ လက္ရာနဲ့ တင္ျပပံုုက၊ ဒီလိုု….ပထမျပခန္းမွာ ၀င္၀င္လိုုက္ခ်င္း…ဒီကူးနင္းပန္းခ်ီကားၾကီးျမင္ရသဗ်…ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ အျဖဴအမဲၾကီး…ဟင္ဘာလဲေပါ့…ေနာက္ေတာ့အထဲ၀င္လိုုက္တာ…ဂ်က္ဆင္ပိုုးေလာ့…ဂ်က္စပါဂြ်န္…ေရာဇန္ဘာ့ခ္…ရိန္းဟာဒ္..မာ့ရိုု့ကိုု…စေတးလ္…နယူးမင္း…စသူတိုု့ရဲ႕ လက္ရာေတြအကုုန္ေတြ႕ရသဗ်…. လံုုး၀မဴရင္းအရြယ္အတိုုင္း မူရင္းအရသာ…ထပ္ပိုုေဆာင္းတဲ့အရသာက အဲဒီ (ခ်ာကိုု) မီးေသြးမႈန့္ေတြပါပဲ။ ဒီမွာတင္ လက္ဖ်ားခါသြားတယ္…
အေတြးထဲလဲ…မူရင္းကိုုထပ္တူကုူးခ်ျခင္း….မီဒီယံအသံုုးျပဳပံုု… တစ္စံုုတစ္ခုုကိုုဆုုပ္ကိုုင္ထားေသာ္လည္း…ေပးတဲ့အရသာ…အေၾကာင္းရာနဲ့တင္ျပပံုုမွာစၾကၤ၀ဠာလာက္ခ်ဲ႕ထြင္ႏိုုင္တာကိုု ေျပာခ်င္တာ။ ဒီေနရာမွာ သူ့ျပပြဲေခါင္းစဥ္က (ဂန္းဂ္ေအာ့ဖ္ေကာ့စမိုုစ္)ပါ ရိုုးရိုုးဒဲ့ပဲျပန္ရရင္ေတာ့ စၾကၤ၀ဠာဂိုုဏ္း (အုုပ္စုု)ေနမွာ ေပါ့ဗ်ာ…(ဆရာၾကီးေတြေျပာသလိုု မွားရင္ျပင္ေပးပါေပါ့)။ မူရင္း(ေအဘီအီးအိတ္ထ္)ဆရာၾကီးေတြဘယ္လိုုေရးခဲ့တယ္ဆိုုတာ ေလ့လာဖူးသူတိုုင္းသိၾကမွာပါ…အဲလိုုအမ်ိဳးမိ်ဳးဖီေလာ္ေတြ စိတ္ေတြနဲ့လုုပ္ခ်င္သလိုုလႊတ္လုုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ဒီနယူးေယာ့ဂိုုဏ္း သမိုုင္းမွတ္တိုုင္ေတြကိုု…သူကျပန္ေျပာျပတာ…ဘာသာစကားတစ္မ်ိဳးနဲ့ပါ…အေနထားတမ်ိဳးနဲ့ပါ။ ေနာက္ျပီး မီဒီယံတစ္ခုုဟာ…ဘယ္ေလာက္ထိခ်ဲ့ထြင္သံုုးႏိုုင္မလဲဆိုုတာရယ္….သူကြ်မ္းက်င္ပံုုကိုုျပခ်င္တာထက္…သမိုုင္းမွာရွိခဲ့တဲ့အရာဟာ…သမိုုင္းဆိုုပီးထားခဲ့ဖိုု့သင့္မသင့္၊ ေနာက္ပီး သူ့အရင္ ရွရီလဗိုုင္းတိုု့လိုု..မဴရင္းကိုု ဓာတ္ပံုုရိုုက္ပီး သူ့လက္ရာအျဖစ္တင္ျပတာေတြကိုု တျခားပံုုစံျပန္လုုပ္ျပတာ…စသည္ျဖင့္ စဥ္းစားပံုုေထာင့္စံုုျဖစ္လာစရာေတြရွိလာပါတယ္။
မီဒီယံခ်ေပးတဲ့အေႏွာင္ဖြဲ႕ကရုုန္းဖိုု႕…..။။
သူ႕အေၾကာင္းက ဒီမွာတင္မျပီးေသးပါ….ေနာက္တစ္လမ္းျပခန္းတစ္ခုုသူ႕ျပပြဲလဲေရာက္ေရာ….၀င္၀င္ခ်င္းျပခန္းထဲ ဂ်က္စပါဂြ်န္ရဲ့ အေမရိကန္အလံၾကီး ခ်ာကိုုပန္းပုုၾကီးတစ္ခုုအျဖစ္ ျပခန္းၾကမ္းျပင္ထဲ တစ္၀က္စိုုက္လိုု့..တည္ေဆာက္ထုုလုုပ္ထားတယ္…ျပပြဲေခါင္းစဥ္က ေနသိုု့ထိုုးထြက္ျခင္း...။သစ္ရယ္စတီးလ္သံဖရိန္ရယ္ေဆးရယ္ခ်ာကိုုမႈန့္ေတြတန္နဲ့ခ်ီျပီးသံုုးထားတဲ့ ဒီလက္ရာၾကီးက ေပ၃၀ ေပ၂၀အျမင့္ေလာက္ရွိပါတယ္ ပံုုမွာၾကည့္ပါ။ လံုုး၀ ဂ်က္စပါဂြ်န့္ေရးခ်က္ေတြ….အတိုုင္း ေဆးေတြေကာ္ေတြခ်ာကိုုမႈန့္ေတြဖုုထစ္ထြက္ေနတဲ့မ်က္နွာျပင္လုုပ္ခ်က္ေတြပါပါတယ္….။ ခဲမႈန့္ပန္ခ်ီအေၾကာင္းဒီေလာက္ရွည္ရွည္ေျပာေနရတာဘာေၾကာင့္လဲ ရိပ္မိေနေလာက္ပါျပီ။ ဒီေတာ့ ေနာက္တစ္ခန္း၀င္လိုုက္တာ…ေမ့ေျမာေလာက္စရာတစ္ခုုေတြ့ပါတယ္…ပံုုမွာၾကည့္ရင္ေတြ့မွာပါ…အိမ္ျဖဴေတာ္ျမင္းကြင္းက်ယ္ (ပါႏိုုရာမား) ခန္းလံုုးျပည့္ မီးမွိန္မွိန္ထဲ..အျဖဴနဲ့အနက္ထဲ…။ တကယ္ေတာ့ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ျပီး အဲေလာက္ခ်ဲ႕ထုုတ္ျပလဲရတာပဲ….ဒါေပမယ့္ ခ်ာကိုုကိုုျပထားတာ…ပံုုတူပြားေရးဆြဲျခင္းဘာသာစကားတစ္ခုုလိုု့ဆိုုႏိုုင္မွာပါ။
ဒီလိုုစဥ္းစားၾကညိ့ရေအာင္… ပန္းခ်ီတစ္ခုုဖန္တီးဖိုု့….အသံုုးျပဳခံအရာမ်ားရဲ႕ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈဟာ…သူေရြးတဲ့အေၾကာင္းရာေၾကာင့္ အေရးပါလာတာရွိသလိုု ေမွးမွိန္သြားတာလဲရွိမယ္။က်ေနာ့္အသူအဆအရ..သူဟာ ရိုုးရွင္းတဲ့မီဒီယံနဲ့ လက္ခံဆဲေဘာင္ေတြကိုု ေက်ာ္လြန္လုုပ္ျပျခင္းတစ္ခုုပဲျဖစ္တယ္….ျဒပ္မဲ့ဆရာၾကီးေတြရဲ႕ေရးခ်က္ကိုု အတိအက်တုုပလုုပ္ျပတာဟာ….ျဒပ္မဲ့မဟုုတ္တဲ့ ဟိုုက္ပါရီရယ္လစ္စတစ္ တင္ျပပံုုျဖစ္တယ္။ အိမ္ျဖဴေတာ္ရႈခင္းဓာတ္ပံုုၾကီး ျပန္ေရးျခင္းဟာ ကင္မရာထြက္အရုုပ္ရဲ႕ က႑ကိုု ပန္းခ်ီကတုုန့္ျပန္ပံုုတစ္ခုုျဖစ္တယ္….အထူးသျဖင့္ အစ္ဇင္ေတြျဖစ္တဲ့..အင္ပရက္ရွင္တိုု့ အိတ္စပရက္ရွင္တိုု့ စတာေတြကေနလြန္ေျမာက္ျခင္းျဖစ္တယ္။။ တဖန္ ေရးႏိုုင္တဲ့လက္စြမ္းကိုုျပတာလည္းမဟုုတ္…ပဲ အဲဒါေတြကေနေက်ာ္လြန္ျပီး….ေရြးတဲ့အေၾကာင္းရာေတြက ျပန္ေပးတဲ့ထပ္ဆင့္အရသာကိုု ျပျခင္းျဖစ္တယ္…ဥပမာ ျဒပ္မဲ့က (လူ႕စိတ္အေျချပဳ)..စုုတ္ခ်က္ၾကမ္းတမ္းေတြ ေဆးစက္စင္သြားတဲ့ထုုအရိပ္ေလးေတြ၊ ေနာက္ ဓာတ္ပံုုကိုုျပန္ကူးတဲ့လက္ရာမွာလည္း(သိပံနည္းပညာရဲ႕အလုုပ္)…ကင္မရာမွန္ဘီလူးက တစ္ေနရာကိုုဖိုုးကပ္ျဖတ္ထားေပမယ့္တခ်ိဳ့လႈပ္ရွားေနတဲ့သစ္ပင္လိုု က်န္တဲ့ရိႈတ္ျဖစ္သြားတာေလးေတြကိုု သူ႕အတိုုင္းျပန္ေျပာျပျခင္းမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ျဒပ္မဲ့ပန္းခ်ီကားအစစ္ၾကီးၾကည့္တာ၊ ဓာတ္ပံုုအစစ္ၾကီးခ်ဲ႕ထားတာကိုုၾကည့္တာနဲ့ ရလဒ္မတူပါဘူး။
ဒီေတာ့ ပန္းခ်ီလုုပ္ေနသူေတြအတြက္ နမူနာေကာင္းတစ္ခုျဖစ္မယ္လိုု့ ယူဆပါတယ္။ ဟိုုက္ပါရီရယ္လစ္ဟာ ဒီမွာလည္းေခတ္စားပါတယ္(အျခားဟိုုက္ပါပန္းခ်ီပြဲပံုုေလးေတြတင္လိုုက္ပါမယ္)…သူ႕မွာအႏုုပညာေခတ္ကိုု တန္ျပန္စိန္ေခၚခ်က္ေတြပါလိုု့ပါပဲ…အရင္.ျဒပ္မဲ့ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ့အီလာတဲ့ေခတ္ကိုု ျပန္ကယ္ထားတယ္ဆိုုရမွာပါ…ဒါေပမယ့္ ဟိုုက္ပါေတြမွာအျပိဳင္ဆိုုင္အရမ္းမ်ားပါတယ္။ ပံုုတစ္ခုုတူေအာင္ေရးတာဟာ အျခားလက္ခံဆဲ…အလွၾကည့္ခံစားရန္အျပင္ေပးတဲ့အျခားအရာေတြအမ်ားၾကီးရွိႏိုုင္ပါတယ္…အဲဒီအျခားအရာေတြက ကိုုယ့္ကိုုျပဌာန္းပါလိမ့္မယ္…ဒီကေန႕ဟိုုက္ပါရီရယ္လစ္တုူေအာင္ေရးႏိုုင္ၾကသူေတြမ်ားစြာထဲမွာ ေပါက္ထြက္လာပါလိမ့္မယ္။
(က်ေနာ့္ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုျပန္သိျမင္ခဲ့တာလိုု) ေရးေဆးမွာ ေရေပၚကိုုေဆးစက္ကေလးတင္လိုုက္လိုု႕ ျပန့္သြားတဲ့ေဆးဖြယ္ဖြယ္ေလးမ်ိဳး၊ ေရေဆးပါးပါးေလးေတြထပ္သုုတ္လိုု့ၾကည္ျပီးအေရာင္ထပ္ေလးေတြေရာေနတာမ်ိဳးစသျဖင့္ကိုု ဘာနဲ့မွမလဲႏိုုင္ပဲၾကိဳက္ေနတာ က်ေနာ္ဘာမွေျပာစရာမရွိပါ…လက္စြမ္းထက္လာလိုု့ လက္ရာမ်ားမ်ားထုုတ္တာလည္းေျပာစရာမရွိပါဘူး၊ လက္ရွိေခတ္အေျခေနကိုု ဘာေတြေျပာင္းလဲရိုုက္ခတ္ေအာင္လုုပ္ႏိုုင္မလဲဆိုုတာသာေျပာစရာရွိပါတယ္…။
ပန္းခ်ီေခတ္ကိုုဆက္လက္ထမ္းပိုုးသြားမယ့္ ဖ်က္လတ္တတ္ၾကြေနတဲ့မိတ္ေဆြရဲေဘာ္ေလးေတြ…ဘယ္လိုုမ်ိဳးကိုု စံအျဖစ္ေလ့လာႏိုုင္မလဲသာအေရးၾကီးပါတယ္...(နာမည္ၾကီးေခတ္ျပိဳင္လက္ရာေတြအတိုုင္းဆင္တူရိုုးမွားလိုုက္လုုပ္ဖိုု့ထက္ ကိုုယ့္အေၾကာင္းအရာကိုုယ္ပိုုင္ရွာဖိုု့..ေက်ာင္းေတြတကသိုုယ္ေတြမွာသင္ေစခ်င္ပါတယ္)…ႏိုုင္ငံျခားကအြန္လိုုင္းလင့္ခ့္ေတြမ်ားမ်ားေလ့လာႏိုုင္ေသာ္လည္း….အဲဒါႏိုုင္ငံျခားပဲ…ကိုုယ့္ေျမကိုုယ့္ေရကဒါမ်ိဳးမဟုုတ္ဘူးထင္ျမင္ေနၾကရင္လည္း…မဟုုတ္ေသးဘူးလိုု့ျမင္ပါတယ္….။
လြတ္လပ္စြာအခင္မင္မပ်က္ကြဲလြဲႏိုုင္ၾကပါေစေသာ္….။
(ဆက္ဦးမယ္)
(ေနာက္တစ္ပတ္မွာ…တရုုပ္ၾကီးအိုုက္ေ၀ေ၀ပြဲ အေတြ႕အၾကံဳေလးေတြေရးလိုုက္ပါမယ္….သူ႕ႏိုုင္ငံမွာ ႏိုုင္ငံေရးသမားေလာက္သာသိၾကေၾကာင္း အတူတူသြားၾကည့္တဲ့ တရုုတ္၊ တိုုင္၀မ္ မိတ္ေဆြေတြေတာင္ သူ့ကိုု ၾကိဳက္လွတယ္မဟုုတ္ေၾကာင္းေတြကအစေပါ့ေလ…) း)။
ေအာင္ျမတ္ေဌး
(ေမ ၁၁၊ ၂၀၁၄)
